Sinem Gökçe - Psikolog
Müzik, insanlık tarihi kadar “eski”, kimsenin bir başkasına anlatamayacağı
kadar “bireysel ve öznel”, dünyanın her yerindeki tüm insanları kapsayacak kadar
“genel ve evrensel”, yeni ve farklı çağrışımları taşıyabilmesi ile “her an yeni” bir
oluşumdur (Başar ve Başar, 1997). Platon’un da belirttiği gibi “müzik, ruhun
eğiticisidir”.
Psikolojik sağaltımda diğer sanat alanlarının kullanılışı gibi müzik de sürece
dahil edilebilen ve katkı sağlayan bir “araç” niteliğindedir. Müzik, tek başına terapötik
bir etki sağlayabileceği gibi, kimi zaman uyarıp coşturarak kimi zaman gevşetip
sakinleştirerek kimi zaman da katarsis nitelikli boşalımı sağlayarak psikofizyolojik
değişimleri sağlayabilir.
Müzik-terapi, ruhsal veya bedensel sorunları olan çocukların ve yetişkinlerin
psikiyatrik sorunlarını belirlemede ve bunlara bir çözüm getirmede yol gösteren bir
iletişim yöntemidir (Altınölçek,2003). Kendimizle iletişim kurma ise başkalarıyla ve dış
dünyayla iletişimin kapılarını açar.
Müzik-terapi yüzyıllar boyunca hastalıkların tedavisinde kullanılmıştır. Bu
konudaki en eski bilgi M.Ö. 585-500 yıllarında yaşayan Yunan filozof ve
matematikçisi Pythagoras’ın umutsuzluğa düşen ya da çabuk öfkelenen hastaların,
belirli melodilerle tedavi edilebileceğine ilişkin yaptığı çalışmalardır. Hipocrates,
ilahilerin tedavi edici niteliği olduğunu belirtmiştir. Galien, müziğin akrep ve böcek
sokmalarına karşı bir panzehir olduğunu, Lucain de kanamaların şarkılarla
durdurulabileceğini ileri sürmüşlerdir. Özellikle Bergama’da bulunan Asklepion’da
Asklepios, Hygelia ve diğer hekimlerin müziği kullanarak son derece etkin tedaviler
yaptıklarına dair bilgiler vardır.
Sufi felsefesi açısından ele alındığında, iç arınmayı sağlamada ve Tanrı’ya
ulaşmada müziğin ve raksın önemli bir etkisi vardır. Ayrıca Evliya Çelebi’nin belirttiği
ve günümüzde yapılan çalışmalarda da belirtildiği üzere Türk Sanat Müziği’nin her
makamı farklı duyguları ortaya koymaktadır. Örneğin: Rast Makamı neşe ve huzur,
Rehavi Makamı sonsuzluk duygusu, Segah Makamı rahatlık ve cesaret vermektedir.
Müzik-terapinin etkiliğine ilişkin yapılan çalışmalarda insanların EEG’leri
incelenmiştir. Üzüntü, endişe, mutluluk ve korku gibi duygular EEG’de farklı
dalgalanmalar yaratır. Değişik müzik türlerini dinleyen insanların EEG’lerinde de
dalgalanmaların farklı olduğu görülmüştür.
Terapötik müzik endorfin salgısını ve olumlu duyguları artırıp, korkuyu ve
kaygıyı azaltır, kalp ritmini düzenler, kan basıncını düşürür, terlemeyi azaltır, kasları
gevşetir, nefesi dengeler, bağışık sistemini güçlendirir, hiperaktiviteyi sakinleştirir.
Müzik, hareket reflekslerimizi uyararak uyumlu hareket etmemizi sağlar.
Müzik-terapisinde, müzik, ses ve ritim eşliğinde beden ve duyguların
bağlantısına yönelik egzersizler yapılmaktadır.
Dünyada hem ruhsal hem de fizyolojik rahatsızlıkların tedavisinde bir araç
olarak müzik-terapinin önemi uzun yıllardır kabul görmektedir. Ülkemizde ise müzikterapinin önemi son yıllarda tekrar keşfedilmiştir. Bunun en önemli örneği, 17
Ağustos 1999 - Marmara Depremi ve 12 Kasım 1999 – Düzce Depremi sonrasında
çocuklara yönelik olarak yapılan çalışmalardır. UNICEF ve Milli Eğitim Bakanlığı’nın
ortak olarak projelendirdiği bu çalışmaların en önemli kısmı “Sınıf Temelli
Müdahale”dir. Sınıf temelli müdahale çalışmaları “müzik-dans, resim, drama ve oyun”
etkinliklerinin uygun, aşamalı planlamasıyla oluşturulmuş 15 oturumluk bir
programdır. Her oturumda, “müzik-dans”, açılış ve kapanış olarak önemli bir bölümü
oluşturmuştur.
Sadece deprem gibi doğal afetlerden sonra değil; taciz,istismar (fiziksel,
duygusal veya cinsel), trafik kazaları, sevilen birinin kaybı vb. travmatik olaylardan
sonra bireylerin gösterdikleri tepkiler genel olarak “travma sonrası stres tepkileri”
olarak isimlendirilir. Travmatik olaylardan sonra özellikle çocuklar, kendilerine,
yakınlarına ve dünyaya ilişkin güven duygularını ve hayatlarını kontrol edebilecekleri
duygusunu kaybederler. İletişim kurmakta, duygularını ifade temekte zorlanabilirler,
duygusal kültlük yaşayabilirler. Fiziksel anlamda ellerine, kollarına hakim
olamayabilirler, vücutlarındaki hormonal denge bozulabilir. Zaman zaman kalp
atışları çok hızlı hale gelebilir.
Çocukların kendilerini ifade etme yolları içinde en fazla kullandıkları vücut
hareketleridir (travmaya uğrayan çocuklarda bu bazen tek yoldur). Hareketler
aracılığıyla kurulan iletişim sayesinde,kelimelerle anlatılamayan bir yaşantı ifade
edilebilir hale gelir. Kendi yaşıtlarıyla yapılan müdahaleyle
çocuklara; kendilerine ihanet etmiş çevreye karşı güven duymaya başlamalarına,
yalnızlık duygularının azalmasına, otokontrollerini ve dayanıklıklarını geliştirmelerine
yardımcı olunabilir.
1999’da yaşanılan depremlerden sonra uyguladığımız STM programıyla
deprem bölgesinde binlerce çocuğa ulaşıldı. Bu programın belki de belkemiğini
oluşturan “müzik ve dans” bölümünün yapısındaki temel noktalar: uygun müzik,
uygun hareket ve ritmik düzenlemeydi.
Müzik önceden de belirtildiği gibi, rahatlatarak, güçlendirerek umut ve güven
duygusunun gelişmesinde terapötik ortamı şekillendirebilir. Uygun müzik, grup
çalışmalarında ortaya çıkan acı veren malzemeyle yüzleşen katılımcıların
(öğrencilerin) kendilerini daha az tedirgin ve daha dayanıklı hissetmelerine yardımcı
olur. Ayrıca çalışmayı yürüten grup liderlerinin ve katılımcıların sakinleşmesini de
sağlar.
Ritim, tüm canlılarda evrensel bir yaşam formu olarak ortaya çıkar. Çünkü tüm
canlılar, kendi iç yapılarında belirli yaşamsal işlevlerini döngüsel bir ritim içinde
gerçekleştirirler. Vücudumuzun işleyişi, günlük yaşamımız ve hatta tüm yaşamımızın
kendi içinde bir ritmi vardır. Ritim ve hareketin, iyileştirmeyi hızlandırma ve değişik
etkilerin desteklenmesi konularında kişileri ve grupları organize etme kapasitesinin
olduğu varsayılmaktadır. Hareket ve müzik terapisinde sözel olmayan iletişim, vücut
hareketlerinin çocukların kendini ifade etme ve iletişim kurmada kullandıkları doğal
bir yol olması nedeniyle, travmaya uğramış çocuklar için etkilidir. Tutarlı ritmik
hareketlerin kullanımı, travmaya uğramış çocukların, kendisine ihanet etmiş olan
çevreye karşı güven duygusunu kazanmasına yardımcı olabilir. (Çevre kelimesi
fiziksel, sosyal ve psikolojik kavramlarını kapsayacak biçimde kullanılmaktadır.)
İşlevsel olarak davranışın tüm yönleri birbirini etkiler (fiziksel, kavramsal ve
psikososyal). Tedavide ritim ve hareket kullanılırken davranışın bu farklı yönleri
arasındaki ilişkinin olumlu uygulamaları bulunmaktadır. Katılımcılar sadece kendilerini
çevreleyen dünya hakkında olumlu bir duygu kazanmakla kalmayıp aynı zamanda
“Ümit/Umut” olarak adlandırılan daha olumlu bir deneyim geliştirirler. Müzik ve
hareketin katalizör olarak kullanılmasıyla çocuk, özgürlük ve disiplin arasında denge
kurmaya çalışırken şekillerin ve ilişkilerin algılanmasının önemini yaşar.
Sembol ve gerçeğin eş zamanlı algılanması, bireyin kendisini daha büyük bir
gerçeğin parçası olarak yaşamasına ve kendi benliğinin de bir bütünlüğe ulaştığını
hissetmesine yol açar. Bu daha büyük gerçek ise, tutarlı ve kendini tekrarlayan
hareket şekillerinin kullanımıyla güvenilir olarak hissedilebilir. Travma sonrası
müdahalelerde bu nedenle müziğin ve hareketlerin kullanılması gerekir.
Müzik-terapilerde uygun müziğin kullanımı, üzerinde durulacak temayla yani
vurguyla bağlantılıdır. Ağırlıklı olarak kullanılacak olan vurgu, ritmi, hareketi, içe alma
ve döngü fikrini destekleyecektir. Bu genellikle 3/4 ya da 6/8 ritmi olmalıdır. Özellikle
klasik müzik, şarkılar, uygun yerel ezgiler ve çocuk şarkıları, çocuklarla travma
sonrasında çalışırken etkilidir.
1999 Marmara ve Düzce depremlerinden sonra yaptığımız çalışmalarda
müzikler güçlendirme, umut, ayağı yere basma (tutarlılık) bütünlenmişlik,
tamamlanmışlık ve neşe temaları çerçevesinde seçilmiştir. Hareketler de paralel
olarak belirlenmiştir. Başlangıç aşamasında yerde yüzüstü uzanılarak baş, kollar,
gövde, dizler ayaklar olarak aşama aşama ayağa kalkılmıştır. Burada hareketlerde
tekrarların ve yavaşlığın olması süreç içinde kaybedilen güven, kontrol ve yaşamsal
ritim duygularının tekrar kazanımını sağlamaktır.
Uygulamalarda kullanılan müzikler ise şöyledir:
2-Beethoven Piyano Sonatı No.33 Andante
3-Over the River
4-Kelt Ninnisi
5-Schubert - Lullaby Waltz
6-Afrika Davulu “Ma Belle Sinkwanee”
7-Beethoven “Pathetique” Op 13 No.8
8-Bach Viyolonsel Süitleri
9-Yo Yo Ma “Appalachian Waltz
10-Beethoven Bagatelle No 3, 4
11-Daha Dün Annemizin Kollarında Yaşarken
12-Akdeniz Çocukları
13-Dostluk
14-Ey bülbül
15-Dağlar
16-Küçük Ayşe ile Küçük Asker
17-Selvi Boylum Al Yazmalım
18-Dila Hatun
19-Ankara Havası
20-Gözlerin
Özellikle “Gözlerin” şarkısının enstrumantal formunun oturumların
kapanışlarında kullanılması gerek duygusal gerekse hareketler anlamında yoğun
geçen uygulamanın ardından sakinleşimeyi, rahatlamayı, bütünleşmeyi sağlamakta
son derece uygun bir müzik olduğu görülmüştür.
15 oturum olarak uygulanan müdahale programı açılış dansıyla başlamış,
ardından resim, oyun ve drama çalışmalarıyla devam etmiş ve kapanış dansıyla
sonlanmıştır. Hareketler müzik eşliğinde yapılırken çalışmayı yönetenler müziğin
ritmiyle uyumlu olarak, şiirsel bir tonda hareketlerin yönergelerini vermişlerdir.
Özellikle müzik değişimlerinde uygulayıcılar bir sonraki müziğin ritmini hazırlayıcı
biçimde geçiş yönergelerini vermişlerdir. Müziğin ritmi, hareketler ve yönergeler
arasında ritmik uyuşma ile tonlamanın sağlanması dikkatli bir ön hazırlık
gerektirmiştir. Çünkü bunların sağlanamaması çocukların sarsılmış olan güven ve kontrol duygularının daha çok sarsılmasına yol açacaktır. Uygulamaların etkililiği üzerine yapılan araştırma sonuçlarına göre çocukların tepkilerinde belirgin biçimde düzelme olduğu bulunmuştur. Ayrıca çocukların en sevdikleri ve kendilerini en rahat ve mutlu hissettikleri etkinlikler olarak da açılış ve kapanış dansları ilk sıraları almıştır.
kaynak: Sinem Gökçe - Psikolog
©www .muzikegitimcileri. net
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder